En wat schreeuwde zijn moeder tegen hem toen ze zag dat mijn huiswerk netjes gemaakt was en dat van Yves Berton niet of 1 som half af en ik liet het gebeuren, dat vond Theo de Graaf stom en daar had hij eigenlijk gelijk in, had mijn toen nog nette schrift niet mogen geven, daarna was het trouwens niet net meer, ik geloofde het wel, voldoen aan de normen van wijven, getverdemme, toch in elke relatie ten dele er weer ingetuind, barbie de akeligste omdat ze in een machtsstrijd met je zit waar je als naïeve vriendelijke goedsack niets van weet.
Dat is trouwens Maria Berton, van dat hein konijn van 12 jaar een tent naast ze lag, zomer Corsica 1976 en dat hij opeens hoorde terwijl hij wilde gaan slapen van Maria "ah Willy, ah Willy", kun je dan potverdomme niet 1 nacht overslaan als heintje naast jullie ligt, dacht hij.
Barbara had nooit een orgasme, hoewel ze 's ochtends regelmatig keek alsof ze wel een orgasme had gehad, vreemd weif, dat is sekers. Nee, ik ben veel geschifte types tegen gekomen, maar dat onmens sloeg alles, qua angst, narcisme, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en wat dies meer zij. Babette koster van groos was net zo geschift, ze zei over haar vader die meegewerkt had aan het DSM IV, HET handboek voor psiegaaters, inmiddels DSM V, "alles wat hij daar beschrijft heeft hij zelf," zei Babette over haar pa, dat gold ook voor barbie, sjonge jonge wat zijn ze van lotje getikt. Die pa van barbara was ook zo'n opvliegende narcist, ik voelde me na 1 uur met hem al ongemakkelijk, en maar schrijven over angst (dochter barbara) en mentaliteitenleer, mio dio, met de getiksten had ik een relatie, waarvan ik nu echt niet meer weet of het een relatie was, alleen van Astrid weet ik zeker dat ik met haar een relatie had.
"Vrouwen worden vals als je de schone schijn wereld beschrijft waarin zij sinds hun 12de leven, de één wat meer dan de ander, een enkeling kan erom lachen, bij de mannen meer humor daarover, tenzij je het hebt over trump, hitler of poetin, de valste krengen van de dood," zei een wijze dame mij in de Albert Heijn bij de koffie automaat.
Geen grotere furie dan een versmade vrouw.
Geen valser kreng dan een afgewezen narcistische vrouw.
De grote opruiming is begonnen, al die cd's met herinneringen en ik draai ze nooit meer. Babette wist iets beter wie ik was toen ze door die 100 cd's ging (compact disc, vroeger de manier om muziek te beluisteren, voor spotify en zo).
En al die boeken, eigenlijk ook weg ermee. Confronterend. Mooi, die muziek van nu en al het andere nieuwe, daaraan denkend gooi ik alles, hup, weg, tot ik met die meer dan 100 cd's van 20 eur per stuk in mijn handen zit. 2000 eur en het is niets meer voor me, ik luister er niet meer naar, boeken zal ik ook niet meer herlezen, weg ermee, the past is nothing.
Heb er veel spijt van en mis 226 nu, eigen schuld, het rotte huichelbekkie kreng en wiet.
