Vandaag ben ik 65 jaar geworden. Achteraf was je liever op je twintigste gesneuveld. Alweer een jaar voorbij waarin ik niets bijzonders heb hoeven doen. Maar omdat het mijn kantoordag is, zit ik toch op kantoor. Ik ga altijd op vrijdag naar kantoor en alleen 's middags. 's Ochtends naar kantoor gaan is een idee waar ik helemaal niet over pieker. Ik zou natuurlijk ook op een andere middag kunnen gaan, in plaats van vrijdagmiddags. Maar nee. Zelfs op mijn verjaardag wijk ik niet van mijn gewoonte af. Maandag past me niet. Te dicht bij zondag. Woensdag ? Afschuwelijk. Op woensdag zijn van oudsher de schoolkinderen 's middags vrij. Woensdagsmiddags was ik ook al vrij toen ik klein was. Ik ben niet volwassen geworden om op woensdagmiddag te gaan werken. Blijft over donderdagmiddag - dinsdag komt immers helemaal niet meer in aanmerking sinds de hele wereld op maandag klaagt en dinsdag, nu ja. Maar ook donderdagmiddag past me niet. Het idee dat op donderdagmiddag iedereen al zit te luieren in afwachting van het weekeinde, de chefs al weg zijn en de medewerkers plannen beramen om er nog een beetje vroeger vandoor te gaan dan anders en dat ik dan, juist ik... Ik bedoel dat die dag voor mij, alleen voor mij, het werkzaamste deel van de week zou uitmaken ? Onverdraaglijk.