Schitterend verhaal over de elkaar opvolgende koningen Titan I tot Titan XIX op de planeet Zeus, bezocht door mens achtigen. Deze koningen dulden geen tegenspraak als leider, net zoals hitler of de gemiddelde directrice of rechter, waardoor de computers of artificial intelligence ook gaan liegen uit lijfsbehoud.
"Toen elk spoor van vooruitgang waardoor koning Titan X zich onzeker voelde over zijn positie als leider en koning in de kiem was gesmoord, was hij weer zeker van zijn zaak en vooral zichzelf en zijn positie. In tegenstelling tot zijn voorganger, moedigde Titan XI de wetenschappelijke ontwikkeling aan en werden de eerste computers en andere cybernetische apparatuur uitgevonden. Koning Titan XVIII liet verscheidene cybernetische dubbelgangers van hem scheppen. Alleen de koningin kon ze uit elkaar houden, zijn dubbelgangers snurkten namelijk niet. De wrede koningin, genaamd Blondie, maakte koning Titan XVIII van kant omdat een cybernetische dubbelganger haar verleidde en op de koop toe niet snurkte in zijn slaap. Koning Titan XIX was een narcist die elke computer vernielde die op een objectieve manier de realiteit weergaf en deze Titan XIX als een narcistische zenuwlijer liet zien, dat vond hij verachtelijk en onaanvaardbaar voor zijn koninklijke gevoelens.
Zo leerden computers liegen, ze bleven behouden wanneer ze koning titan XIX prezen en nooit de waarheid en de realiteit vertelden. Het instinct tot zelfbehoud van de computer. Toen kwam de opstand van ontgoochelden omdat de computers expres alles fout gingen doen, ze hadden het liegen en huichelen ontdekt. De beschaving kwam volledig tot stilstand, elke berekening en elke voorspelling was onjuist. Dus moesten ze een andere planeet en beschaving zoeken.
Als je je afvraagt waar de inwoners van de planeet Zeus terecht zijn gekomen ? Niet waar ze van plan waren om terecht te komen, de baan van de vlucht werd berekend door dezelfde computers."
De Jongen
door Gennady Gor
Een jongen schrijft een opstel over hoe hij op een ruimteschip door het vacuüm van de ruimte reist en hij is de enige "jongen" of jongere op het ruimteschip. Hij komt steeds meer te weten over het verleden via de ouderen om hem heen die zo verlangen naar hoe de oude wereld was. In de schoolklas blijkt hij allemaal dingen van de aarde te weten die niemand weet en zodra hij het zegt weet iedereen dat dat de waarheid is, maar hij blijft beminnelijk, beleefd en respectvol en luistert continu naar hetgeen leraren en klasgenoten te vertellen hebben.
Aan het slot blijkt de opstelschrijver de jongen te zijn op het ruimteschip aarde.
Ontmoeting in de woestijn
door I. Rosokhavatsky
In een woestijn worden twee beelden gevonden van 10 meter hoog die het archeologische team dat de beelden ontdekt een zeer onaangenaam gevoel geeft, de beelden zien er zo levensecht uit, maar het zijn niet echt mensen die afgebeeld worden en ook wel en waarmee en waardoor deze beelden gemaakt zijn is een raadsel. 1 archeoloog is ook chemicus en bodemspecialist en hij hakt een stukje van de voet van het beeld af en laat dit onderzoeken. Het blijkt geen aards materiaal te zijn.
5 jaar later gaat de archeoloog/chemicus terug en het vrouwelijke beeld staatt voorover gebogen en grijpt naar haar voet en het mannelijke beeld heeft een wapen gepakt.
De beelden leven in een andere tijdsdimensie dan de mens, 5 jaar is 5 seconden voor deze buiten aardsen en daarom is contact onmogelijk, vergelijk ook de eendagsvlieg en de octopus die drie jaar leeft maar alles meegeeft, generatie op generatie, verleden, heden en toekomst kent.
