Dus vanuit een bepaald resultaat redeneer je terug in de tijd welke mensen, kennis en materiaal je nodig hebt, een planning via algoritmes.
Met (alle) algoritmes kan artificial intelligence de toekomst voorspellen.
Zoals de dood, of de tegengestelden, integendeel, al weten, Joop Stobbelaar zijn laatste woorden "we moeten de bananen niet vergeten !"
Drie dagen daarvoor had ik op het strand een tros bananen gevonden en 1 week daarvoor de ray ban zonnebril van Joop Stobbelaar.
Afke, je kunt niet anticiperen ! riep Joop tegen
zijn vrouw als zij achter het stuur zat bij het auto rijden.
En dan heeft artificial intelligence te maken met teveel waardeloze prullen, de mens.
Zie ook George Dantzig, wiskundige, die met algoritmes werkte en zo via optimale bevoorrading van het Amerikaanse leger mee hielp de tweede Wereldoorlog te winnen.
Zie ook George Dantzig, wiskundige, die met algoritmes werkte en zo via optimale bevoorrading van het Amerikaanse leger mee hielp de tweede Wereldoorlog te winnen.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/George_Dantzig
EINDELIJK ALGORITMES AAN DE MACHT,
Evolutionaire algoritmen
EINDELIJK ALGORITMES AAN DE MACHT,
Evolutionaire algoritmen
https://nl.wikipedia.org/wiki/Algoritme
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grafentheorie
Algoritme versus computerprogramma[bewerken]
Waar een algoritme de beschrijving is van een oplossing van een probleem, is een computerprogramma (in een of andere programmeertaal) de implementatie van dat algoritme. Een algoritme voor een berekening met reële getallen kan bijvoorbeeld uitgaan van exacte berekeningen, terwijl de implementatie bepaalt hoe groot de afrondfouten kunnen zijn. De nauwkeurigheid van het eindresultaat kan (bij gelijkwaardige wijze van afronden van tussenresultaten) wel van het algoritme afhangen, dus bij het ontwerp van het algoritme moet er vaak al rekening mee worden gehouden dat er in de implementatie niet exact gerekend wordt. Dit geldt overigens niet alleen bij computergebruik, maar ook bij een handberekening met tussentijdse afrondingen.
De verschillende manieren om tegen een probleem aan te kijken en het te beschrijven hebben in de loop van de jaren ook verschillende vormen van programmeren opgeleverd: imperatief programmeren, objectgeoriënteerd programmeren, aspectgeoriënteerd programmeren, logisch programmeren, symbolisch programmeren, functioneel programmeren.
In imperatief programmeren worden instructies expliciet opgeschreven, waarbij de berekening bovenaan begint en vervolgens stap voor stap naar beneden verloopt. Dit heet de control flow van een algoritme.
Een andere manier om tegen algoritmen aan te kijken is functioneel programmeren. In programma's van dit type worden algoritmen gezien als wiskundige functies die elkaar kunnen aanroepen. Diezelfde functies kunnen ook aan variabelen worden toegewezen en zelfs als parameter in een functieaanroep gebruikt worden.
Voorbeeld[bewerken]
Een voorbeeld van een algoritme is het algoritme van Euclides, dat de grootste gemene deler van twee strikt positieve getallen in de variabelen a en b geeft. De informele beschrijving van dit algoritme is als volgt:
- Zolang a en b niet gelijk zijn:
- Trek van het grootste van de twee het andere af.
- Zodra ze gelijk zijn, is de grootste gemene deler a (of b).
In pseudocode:
function ggd(a,b)
if a = b
return a
else if a < b
return ggd(a, b-a)
else
return ggd(a-b, b)
end
Dit algoritme is recursief.
Geschiedenis[bewerken]
Het woord algoritme is een verbastering van het Oudengelse woord algorism, dat van het Latijnse woord algorismus komt, dat weer voortkomt uit de naam van de Perzische wiskundige Al-Chwarizmi (ca. 780 - ca. 845). Hij was de auteur van het boek al-Kitab al-mukhtasar fi hisab al-jabr w'al-muqabala (Boek van de beknopte rekenkundige algebra en handelsbalans) dat de algebra in de Westerse wereld introduceerde. Het woord algebra zelf komt van al-Jabr uit de titel van het boek. Het woord algorisme verwees oorspronkelijk alleen naar de regels voor het rekenen met Arabische cijfers, maar was in de 18e eeuw naar algoritme geëvolueerd. Het woord algoritme wordt nu gebruikt voor alle eindige procedures om problemen op te lossen of taken uit te voeren.
Het eerste voor een computer geschreven algoritme is te vinden in de notities van Ada Byron over de analytische machine, geschreven in 1842. Daarom wordt zij wel als 's werelds eerste computerprogrammeur beschouwd.
Het ontbreken van wiskundige strengheid in de definitie van een "goed gedefinieerde procedure" voor een algoritme vormde een probleem voor de wiskundigen en logici van de 19e en begin 20e eeuw. Dit probleem werd grotendeels opgelost met de beschrijving van de turingmachine, een abstract model van een computer, door Alan Turing, en de demonstratie dat elke tot dan toe gevonden methode om "goed gedefinieerde procedures" te beschrijven op een turingmachine uitgevoerd kon worden (een uitspraak die wel bekend is als de stelling van Church-Turing).
Heden ten dage is het formele criterium voor een algoritme dat het een procedure is die geïmplementeerd kan worden op een volledig gespecificeerde turingmachine of een van de equivalente formalisaties. Turings eerste interesse lag bij de berekenbaarheidstheorie: welke functies en problemen kunnen met een algoritme opgelost worden. In de praktijk is ook de complexiteitstheorie van belang, waarbij het niet gaat om de vraag welke functies berekenbaar zijn, maar om de vraag hoe efficiënt dit mogelijk is.
Lijst[bewerken]
- Sorteren
- Optimalisatie
- Evolutionaire algoritmen
- Compressie en decompressie
- Encryptie en decryptie
- Coderen en decoderen (zie ook: codec)
Gerelateerde onderwerpen[bewerken]
- Computer
- Grafentheorie
- Turingmachine, algoritmen voor turingmachines
- Complexiteitstheorie
- Algoritme van Lamport
- Online-algoritme
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grafentheorie
Grafentheorie
De grafentheorie is een deelgebied van de wiskunde dat de eigenschappen van grafen bestudeert.
Een graaf bestaat uit een verzameling punten, knopen genoemd, waarvan sommige verbonden zijn door lijnen, de zijden, kanten, takken of bogen. Afhankelijk van de toepassing kunnen de lijnen gericht zijn, dan worden ze ook wel pijlen genoemd, men spreekt dan van een gerichte graaf. Ook worden wel gewichten aan de lijnen toegekend door middel van getallen, deze stellen dan bijvoorbeeld de afstand tussen twee punten voor. Een graaf met gewichten noemt men een gewogen graaf.
Structuren die als grafen weergegeven kunnen worden, komen veel voor. Grafen worden bijvoorbeeld gebruikt om eindigetoestandsautomaten te modelleren of om een schematische routekaart te maken tussen een aantal plaatsen met de afstanden daartussen. Verschillende soorten grafen spelen in de informatica een rol, niet alleen in de vorm van boomstructuren, maar ook om dataverkeer over netwerken weer te geven. Er kunnen algoritmes worden uitgevoerd om bepaalde eigenschappen van zo'n graaf te berekenen en aan de hand daarvan voorspellingen te doen of beslissingen te nemen over de optimale route voor een datapakket; binnen de informatica is dit dan ook een belangrijk onderwerp.
Complexe netwerken vormen een vrij recent gebied in het onderzoek rond grafen, dat minder is gericht op de studie van kleine grafen en de eigenschappen van individuele knopen en zijden in deze grafen, maar eerder op de statistische eigenschappen van grootschalige netwerken.
