When the birds go in the wrong way, music by n'to :
https://www.youtube.com/watch?v=04ZWS5x4wtQ
when the birds are traumatized. Dit is een schitterend nummer, veel beter !
https://www.youtube.com/watch?v=3ugbGKGFySg
Popof - Do You Want Me
@@@@@@@@@@@~~ ~~~~ ~~`~~~@@@@@@@@@@@@@
https://www.youtube.com/watch?v=04ZWS5x4wtQ
when the birds are traumatized. Dit is een schitterend nummer, veel beter !
https://www.youtube.com/watch?v=3ugbGKGFySg
Popof - Do You Want Me
Alle problemen in de wereld komen voort uit een gebrek aan liefde, zorg of respect.
Alle persoonlijke problemen komen voort uit een gebrek aan (zelf)liefde, (zelf)zorg of (zelf)respect.
Waarom VVD'ers brallen over luie werklozen
VVD'ers zijn niet gek. Brallen over 'horden Bulgaren' en 'luie werklozen', is makkelijker dan de situatie veranderen.
VVD-Kamerleden vragen zich openlijk af waarom Nederlandse werklozen niet in de kassen gaan werken. Marije Cornelissen en Linda Voortman van GroenLinks weten daar wel het antwoord op:
Je bent je baan verloren doordat je werkgever een Roemeense Zzp'er heeft ingehuurd die de helft kost van wat jij kostte. Dat wil de VVD graag, dat Roemenen en Bulgaren hier als Zzp'ers aan de slag kunnen tegen een hongerloon. Toenmalig Minister Kamp van Sociale Zaken sloot in 2011 willens en wetens de weg af voor Roemeense en Bulgaarse werknemers die normaal betaald worden, zodat ze alleen als Zzp'er, uitzendkracht of een andere 'constructie' aan de slag kunnen in Nederland. Zo kan de VVD klagen over al die Oost-Europeanen, en tegelijkertijd de loonkosten voor werkgevers laag houden. Intussen doet de VVD er niets aan dat werkgevers Oost-Europeanen legaal mogen uitbuiten, maar pleiten ze juist voor een nog 'vrijere markt' voor uitzendkrachten en Zzp’er in Europa.
Jouw verhaal
Zaterdag lees je in het nieuws dat jij opeens zelf het probleem bent. Jij wilt niet in de kassen werken maar liever werkloos thuis zitten. De VVD’ers Potters en Azmani vinden het 'onbestaanbaar' dat jij de kassen niet in gaat en stellen vragen aan Asscher. Dit zou jouw verhaal kunnen zijn.
Wel eens geprobeerd een uitkering van het UWV te krijgen nadat je je werk verloor? Eigenlijk is in Nederland van het verliezen van 'werk' geen sprake. Op het moment dat je ontslagen bent moet je harder aan het werk dan ooit: het veroveren van een uitkering is een fulltime baan. Je hebt gegevens nodig waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Het UWV-personeel is zo ver wegbezuinigd dat je van hen geen hulp hoeft te verwachten. Zolang je je formulieren niet precies goed hebt ingevuld kun je een uitkering wel op je buik schrijven.
Overleven
Weken, soms maanden, gaan er overheen voordat je aanvraag is afgerond. Als je het al niet breed had kun je zo’n lange periode niet overbruggen en sta je voor de keus. Je kunt klant worden van de voedselbank of een tweede fulltime baan ernaast nemen: een tussentijdse voorziening aanvragen bij het UWV. Dat is een voorziening om te overleven in de periode waarin je de uitkering waar je recht op hebt nog niet krijgt. Die formulieren blijken helaas nog ingewikkelder.
Dat alles terwijl je dolgraag al je energie zou willen steken in het vinden van een nieuwe baan. Je woede en frustratie nemen toe en je gevoel van eigenwaarde neemt af. Van een gewaardeerde werknemer ben je veranderd in een waardeloos nummer waarvoor niemand de telefoon opneemt.
Rottijd
Na maanden ben je eindelijk zo ver. De uitkering is er, je betaalt je schulden af aan de vrienden en familie die je door deze rottijd heen hebben geholpen. De rust keert terug, je solliciteert dat het een lieve lust is. Zonder succes, maar je verliest de hoop niet. Eens wordt het beter.
Na weken vol afwijzingen herinner je je Minister Kamp die sprak over luie werklozen die niet in de kassen willen werken of ander seizoenswerk willen doen. Maar dat wil jij wel! Je bent gezond en kunt dat zware werk wel aan. Als je eens vraagt bij het UWV wat de gevolgen zouden zijn van het accepteren van zo’n baan wordt, nadat je 32 minuten in de wacht hebt gehangen, de verbinding verbroken. Je belt een werkgever en vraagt zelf naar arbeidstijden, loon en arbeidsvoorwaarden. Daar zit de werkgever duidelijk niet op te wachten. Het blijft een kort gesprek. Als je zelf langs gaat word je weggestuurd. Je kunt op internet een sollicitatieformulier invullen, zeggen ze. Wat je gaat verdienen staat er niet bij.
Thuiszitten
Weer thuis vraag je je af of je het gaat doen. Als je zo'n formulier invult en je wordt aangenomen, verdien je niets meer dan je nu krijgt van het UWV. Maar dat vind je niet erg, want van thuiszitten wordt je niet gelukkig. Maar je vult het formulier niet in. Want over drie maanden is er in die kas sowieso geen werk meer voor je. Dan moet je weer terug naar het UWV, weer maanden wachten op een uitkering, weer nieuwe gegevens verzamelen van een werkgever die niet op je zat te wachten. En voor je het weet sta je weer bij familie en vrienden op de stoep of ze je een paar maanden willen helpen overbruggen totdat het UWV over de brug komt. Dat wil je ze niet aandoen, je hebt ze nog maar net terugbetaald.
VVD’ers zijn niet gek, denk je. Die gaan vaak genoeg op werkbezoek en weten waarom Nederlanders niet in kassen gaan werken. Maar die situatie veranderen doen Potters en Azmani niet. Het is veel makkelijker om te brallen over 'horden Bulgaren' en 'luie werklozen', en dat levert nog stemmen op ook.
Een alternatief pleidooi 'voor een veralgemeend basisinkomen' met argumenten om deze sociaal darwinisten mee om de oren te slaan.
De sociale bescherming moet hervormd worden op basis van het principe dat iedereen het recht heeft op de meest basale economische zekerheid, namelijk een onvoorwaardelijk basisinkomen waarmee iedereen waardig kan (over)leven. Hiertegenover staan drie standaardbezwaren.
1. Vooreerst stellen critici dat een onvoorwaardelijk basisinkomen onbetaalbaar is. Dit is onwaar. De enorme subsidies die aan bedrijven, de middenklasse en uitzonderlijke belangen worden toevertrouwd, kosten de staat veel meer dan het voorzien in een maandelijkse basisuitkering voor iedereen.
Meer nog, in de nasleep van de financiële ineenstorting in 2008 keerden de regeringen miljarden uit om de banken te redden, wat de bankiers toeliet hun kwistige levensstijl te hernemen. De regeringen konden er daarentegen voor hebben gekozen hun burgers een bescheiden maandelijkse stabiliseringsuitkering te verschaffen, waardoor de groei een meer effectieve stimulans zou hebben gekregen.
Bewegingen in de richting van een basisinkomen zouden ook gepaard moeten gaan met de constructie van democratisch opgezette soevereine kapitaalfondsen, te vergelijken met het Alaska Permanent Fund of het Noorse Statens pensjonsfond.
Wanneer geïndustrialiseerde landen steeds meer door 'rentenierseconomieën' worden gekenmerkt (d.i. wanneer een groot deel van het inkomen vanuit het buitenland wordt ontvangen), is er een mechanisme nodig dat een deel van de opbrengsten collectiviseert uit het financieel kapitaal en van de multinationale bedrijven, die winst maken uit hun controle op schaarse hulpbronnen.
Minder arbeid, meer vrije tijd
2. Als tweede grief menen critici dat een basisinkomen de bevolking zomaar iets geeft, zonder dat daar iets tegenover staat. Dit is echter hypocriet. Telkens de rijken erven, ontvangen zij immers 'iets voor niets'. Velen hebben hun rijkdom niet verkregen door uitzonderlijke persoonlijke verdiensten, maar door beleidskeuzes die astronomische, of zeer hoge, te hoge beloningen verschaffen aan bepaalde soorten van bekwaamheid.
Daarnaast is er eveneens een ethische reactie, de rijkdom van een maatschappij is in veel grotere mate afhankelijk van de bijdragen die door onze voorouders werden geleverd dan door wat we – hier en nu - zelf doen. We kunnen niet uitmaken wier voorouders welke bijdragen leverden. Als erfgenamen zou het rechtvaardig zijn indien ieder van ons kon delen in de opbrengsten uit hun collectieve belegging, als een vorm van sociaal dividend.
3. Het derde standaardbezwaar houdt in dat critici ervan uitgaan dat een basisinkomen leidt tot luiheid. Dit beledigt ons in de essentie van ons bestaan als menselijke wezens. Nagenoeg iedereen wenst vooruit te komen en zou zich niet tevreden stellen met louter een basisinkomen. Indien er desalniettemin enkele leeglopers zullen zijn, zal dit nauwelijks iets uitmaken. Deze categorie identificeren en daarna dwingen een job aan te nemen, zou slechts een meerkost met zich meebrengen.
Psychologen hebben aangetoond dat mensen met een basiszekerheid meer altruïstisch, tolerant en productief zijn. Een basisinkomen zou ons eveneens meer controle geven over de tijd, die ons vandaag tekort komt. Laten we ons respect voor het reproductieve werk doen heropleven. Vandaag wordt deze waardering immers verdrongen door het jachtig nastreven van werkgelegenheid en loonarbeid.
Aristoteles stelde dat we aergia, ledigheid, nodig hebben om beschaafd te zijn. Enkel dan hebben we de ruimte om na te denken, te overleggen en deel te nemen aan het politieke leven. Daarnaast hebben we ook meer tijd nodig om te zorgen voor anderen, onze gemeenschap en ons leefmilieu. Kortom: minder loonarbeid, meer zelfgekozen werk en meer ware vrije tijd ! Het bestaan van een basisinkomen zou bijdragen aan het bereiken van dit doel.
VVD'ers zijn niet gek. Brallen over 'horden Bulgaren' en 'luie werklozen', is makkelijker dan de situatie veranderen.
VVD-Kamerleden vragen zich openlijk af waarom Nederlandse werklozen niet in de kassen gaan werken. Marije Cornelissen en Linda Voortman van GroenLinks weten daar wel het antwoord op:
Je bent je baan verloren doordat je werkgever een Roemeense Zzp'er heeft ingehuurd die de helft kost van wat jij kostte. Dat wil de VVD graag, dat Roemenen en Bulgaren hier als Zzp'ers aan de slag kunnen tegen een hongerloon. Toenmalig Minister Kamp van Sociale Zaken sloot in 2011 willens en wetens de weg af voor Roemeense en Bulgaarse werknemers die normaal betaald worden, zodat ze alleen als Zzp'er, uitzendkracht of een andere 'constructie' aan de slag kunnen in Nederland. Zo kan de VVD klagen over al die Oost-Europeanen, en tegelijkertijd de loonkosten voor werkgevers laag houden. Intussen doet de VVD er niets aan dat werkgevers Oost-Europeanen legaal mogen uitbuiten, maar pleiten ze juist voor een nog 'vrijere markt' voor uitzendkrachten en Zzp’er in Europa.
Jouw verhaal
Zaterdag lees je in het nieuws dat jij opeens zelf het probleem bent. Jij wilt niet in de kassen werken maar liever werkloos thuis zitten. De VVD’ers Potters en Azmani vinden het 'onbestaanbaar' dat jij de kassen niet in gaat en stellen vragen aan Asscher. Dit zou jouw verhaal kunnen zijn.
Wel eens geprobeerd een uitkering van het UWV te krijgen nadat je je werk verloor? Eigenlijk is in Nederland van het verliezen van 'werk' geen sprake. Op het moment dat je ontslagen bent moet je harder aan het werk dan ooit: het veroveren van een uitkering is een fulltime baan. Je hebt gegevens nodig waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Het UWV-personeel is zo ver wegbezuinigd dat je van hen geen hulp hoeft te verwachten. Zolang je je formulieren niet precies goed hebt ingevuld kun je een uitkering wel op je buik schrijven.
Overleven
Weken, soms maanden, gaan er overheen voordat je aanvraag is afgerond. Als je het al niet breed had kun je zo’n lange periode niet overbruggen en sta je voor de keus. Je kunt klant worden van de voedselbank of een tweede fulltime baan ernaast nemen: een tussentijdse voorziening aanvragen bij het UWV. Dat is een voorziening om te overleven in de periode waarin je de uitkering waar je recht op hebt nog niet krijgt. Die formulieren blijken helaas nog ingewikkelder.
Dat alles terwijl je dolgraag al je energie zou willen steken in het vinden van een nieuwe baan. Je woede en frustratie nemen toe en je gevoel van eigenwaarde neemt af. Van een gewaardeerde werknemer ben je veranderd in een waardeloos nummer waarvoor niemand de telefoon opneemt.
Rottijd
Na maanden ben je eindelijk zo ver. De uitkering is er, je betaalt je schulden af aan de vrienden en familie die je door deze rottijd heen hebben geholpen. De rust keert terug, je solliciteert dat het een lieve lust is. Zonder succes, maar je verliest de hoop niet. Eens wordt het beter.
Na weken vol afwijzingen herinner je je Minister Kamp die sprak over luie werklozen die niet in de kassen willen werken of ander seizoenswerk willen doen. Maar dat wil jij wel! Je bent gezond en kunt dat zware werk wel aan. Als je eens vraagt bij het UWV wat de gevolgen zouden zijn van het accepteren van zo’n baan wordt, nadat je 32 minuten in de wacht hebt gehangen, de verbinding verbroken. Je belt een werkgever en vraagt zelf naar arbeidstijden, loon en arbeidsvoorwaarden. Daar zit de werkgever duidelijk niet op te wachten. Het blijft een kort gesprek. Als je zelf langs gaat word je weggestuurd. Je kunt op internet een sollicitatieformulier invullen, zeggen ze. Wat je gaat verdienen staat er niet bij.
Thuiszitten
Weer thuis vraag je je af of je het gaat doen. Als je zo'n formulier invult en je wordt aangenomen, verdien je niets meer dan je nu krijgt van het UWV. Maar dat vind je niet erg, want van thuiszitten wordt je niet gelukkig. Maar je vult het formulier niet in. Want over drie maanden is er in die kas sowieso geen werk meer voor je. Dan moet je weer terug naar het UWV, weer maanden wachten op een uitkering, weer nieuwe gegevens verzamelen van een werkgever die niet op je zat te wachten. En voor je het weet sta je weer bij familie en vrienden op de stoep of ze je een paar maanden willen helpen overbruggen totdat het UWV over de brug komt. Dat wil je ze niet aandoen, je hebt ze nog maar net terugbetaald.
VVD’ers zijn niet gek, denk je. Die gaan vaak genoeg op werkbezoek en weten waarom Nederlanders niet in kassen gaan werken. Maar die situatie veranderen doen Potters en Azmani niet. Het is veel makkelijker om te brallen over 'horden Bulgaren' en 'luie werklozen', en dat levert nog stemmen op ook.
Een alternatief pleidooi 'voor een veralgemeend basisinkomen' met argumenten om deze sociaal darwinisten mee om de oren te slaan.
De sociale bescherming moet hervormd worden op basis van het principe dat iedereen het recht heeft op de meest basale economische zekerheid, namelijk een onvoorwaardelijk basisinkomen waarmee iedereen waardig kan (over)leven. Hiertegenover staan drie standaardbezwaren.
1. Vooreerst stellen critici dat een onvoorwaardelijk basisinkomen onbetaalbaar is. Dit is onwaar. De enorme subsidies die aan bedrijven, de middenklasse en uitzonderlijke belangen worden toevertrouwd, kosten de staat veel meer dan het voorzien in een maandelijkse basisuitkering voor iedereen.
Meer nog, in de nasleep van de financiële ineenstorting in 2008 keerden de regeringen miljarden uit om de banken te redden, wat de bankiers toeliet hun kwistige levensstijl te hernemen. De regeringen konden er daarentegen voor hebben gekozen hun burgers een bescheiden maandelijkse stabiliseringsuitkering te verschaffen, waardoor de groei een meer effectieve stimulans zou hebben gekregen.
Bewegingen in de richting van een basisinkomen zouden ook gepaard moeten gaan met de constructie van democratisch opgezette soevereine kapitaalfondsen, te vergelijken met het Alaska Permanent Fund of het Noorse Statens pensjonsfond.
Wanneer geïndustrialiseerde landen steeds meer door 'rentenierseconomieën' worden gekenmerkt (d.i. wanneer een groot deel van het inkomen vanuit het buitenland wordt ontvangen), is er een mechanisme nodig dat een deel van de opbrengsten collectiviseert uit het financieel kapitaal en van de multinationale bedrijven, die winst maken uit hun controle op schaarse hulpbronnen.
Minder arbeid, meer vrije tijd
2. Als tweede grief menen critici dat een basisinkomen de bevolking zomaar iets geeft, zonder dat daar iets tegenover staat. Dit is echter hypocriet. Telkens de rijken erven, ontvangen zij immers 'iets voor niets'. Velen hebben hun rijkdom niet verkregen door uitzonderlijke persoonlijke verdiensten, maar door beleidskeuzes die astronomische, of zeer hoge, te hoge beloningen verschaffen aan bepaalde soorten van bekwaamheid.
Daarnaast is er eveneens een ethische reactie, de rijkdom van een maatschappij is in veel grotere mate afhankelijk van de bijdragen die door onze voorouders werden geleverd dan door wat we – hier en nu - zelf doen. We kunnen niet uitmaken wier voorouders welke bijdragen leverden. Als erfgenamen zou het rechtvaardig zijn indien ieder van ons kon delen in de opbrengsten uit hun collectieve belegging, als een vorm van sociaal dividend.
3. Het derde standaardbezwaar houdt in dat critici ervan uitgaan dat een basisinkomen leidt tot luiheid. Dit beledigt ons in de essentie van ons bestaan als menselijke wezens. Nagenoeg iedereen wenst vooruit te komen en zou zich niet tevreden stellen met louter een basisinkomen. Indien er desalniettemin enkele leeglopers zullen zijn, zal dit nauwelijks iets uitmaken. Deze categorie identificeren en daarna dwingen een job aan te nemen, zou slechts een meerkost met zich meebrengen.
Psychologen hebben aangetoond dat mensen met een basiszekerheid meer altruïstisch, tolerant en productief zijn. Een basisinkomen zou ons eveneens meer controle geven over de tijd, die ons vandaag tekort komt. Laten we ons respect voor het reproductieve werk doen heropleven. Vandaag wordt deze waardering immers verdrongen door het jachtig nastreven van werkgelegenheid en loonarbeid.
Aristoteles stelde dat we aergia, ledigheid, nodig hebben om beschaafd te zijn. Enkel dan hebben we de ruimte om na te denken, te overleggen en deel te nemen aan het politieke leven. Daarnaast hebben we ook meer tijd nodig om te zorgen voor anderen, onze gemeenschap en ons leefmilieu. Kortom: minder loonarbeid, meer zelfgekozen werk en meer ware vrije tijd ! Het bestaan van een basisinkomen zou bijdragen aan het bereiken van dit doel.
@@@@@@@@@@@~~ ~~~~ ~~`~~~@@@@@@@@@@@@@
Wat is dit een nare prestatie efficiency (bedrijfs) concurrentiecultuur tijd. Het lijkt alsof de (nederlandse/westerse) mens alleen nog mammon dient. Ik denk maar vaak dat we nog lang genoeg dood zijn en dat het beter is in dit korte leven positief proberen te zijn en te blijven. Niet het schijn optimisme en de enge valse lach van rechtse vingers aflikkende vacant rutte. Het is geen sinecure om te vermijden dat je zelf in de hufter val trapt.
De heer Vandermeersch, hoofdredacteur van de nrc, wil zo graag een regering, zelfs liever een pvv regering.
O de verzuchting om mijn medemenschen
die altijd weer met stumperig aangeleerd
overwichtveinzen moeten geregeerd
en zulks ook zelf het liefste wenschen.
Wie ben jij, wie is zij om te weten of, erger nog, te bepalen wat goed en slecht is. Niemand weet dat. Gevaarlijk veronderstelde "superieuriteit". Superieur gedrag zoals
de animal farm varkens beatrix, alex, rutte, mabel en veel teveel andere (overheid) uitkeringstrekkers
vertonen.
de animal farm varkens beatrix, alex, rutte, mabel en veel teveel andere (overheid) uitkeringstrekkers
vertonen.
Anarchie is het streven naar een geweldloze situatie of samenleving waarin mensen zonder macht of autoriteit leven. Het is de verzameling denkwijzen die terug te brengen is tot de gedachte dat een individu op geen enkele manier een ondergeschiktheid áán of vàn iets of iemand erkent. In de omgangstaal wordt de term anarchisme vaak verward met een andere duiding van het begrip anarchie, dat vooral gebruikt wordt om chaos en wanorde aan te geven. Met de term sociaal-anarchisme tracht men die verwarring tegen te gaan.
Nooit meer willen ontwaken. Er stond vrijdag 25 november 2011 een positief artikel in de nrc; het gaat steeds beter met de mens(heid) en daar hoort af en toe een terugval bij.