 |
In tegenstelling tot haar moeder die zich vaak liet aanspreken met 'mevrouw', wenste Beatrix dat zij altijd toegesproken werd met 'majesteit'. De verjaardag van haar moeder werd aangehouden als Koninginnedag, maar het bloemendefilé werd afgeschaft. In plaats dat de bevolking in defilé langs het bordes van haar woonpaleis liep en bloemen neerlegde, zoals bij haar moeder, koos Beatrix ervoor dat zij telkens één of twee Nederlandse plaatsen zou aandoen. Ook schafte zij het gebruik van haar moeder af dat de koningin vlak voor kerst haar paleispersoneel een mok hete chocolademelk inschonk. Ook schonk zij bezoekende ministers geen kop thee meer in, zoals haar moeder deed, maar liet dat over aan een lakei.
De plannen om het Nederlandse hof te reorganiseren werden uitgevoerd. Aan het hoofd kwam een grootmeester, waaraan de hoofden van dienst verantwoording schuldig zijn. In 1981 verhuisde zij met haar gezin naar Den Haag. Paleis Huis ten Bosch werd het woonpaleis en paleis Noordeinde in de Haagse binnenstad nabij het Binnenhof het werkpaleis.
Staatsbezoeken volgden. Eerst naar Luxemburg en daarna naar de buurlanden België, West-Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Bij haar staatsbezoek aan de Verenigde Staten sprak zij op 22 april 1982 het voltallige Amerikaans Congres toe.
Ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag in 1988 werd op 29 april een televisieportret uitgezonden waar naast Beatrix ook prins Claus en haar drie zonen aan het woord kwamen. De schrijfster Hella Haasse nam een tv-interview met haar af. Desgevraagd vertelde Beatrix haar dat zij geen literatuur las, omdat zij door het bestuderen van de vele ambtelijke documenten daarvoor de tijd niet had.
Niets wordt er, niets, uit talloos veel miljoenen (citaat Jacob Winkler Prins)
DE GEDACHTE AAN EELCO BRINKMAN WERD RUUD LUBBERS TEVEEL,
EERSTE ONDERSTEUNER VON DER RITA VERDONK, KLEINBURGERLIJKE,
MAMMON GREFO EELCO BRINKMAN, JE ZAG, NET ZOALS BIJ
CAMIEL EURLINGS, CONTINU KRANKZINNIGHEID IN ZIJN OGEN (KEES VAN
KOOTEN EN WIM DE BIE ZAGEN HET OOK, machtswellust, ijdelheid, mammon,
business death efficiency, modern times zakkelijkheid/zak~elijke overheid )
MAMMON GREFO EELCO BRINKMAN, JE ZAG, NET ZOALS BIJ
CAMIEL EURLINGS, CONTINU KRANKZINNIGHEID IN ZIJN OGEN (KEES VAN
KOOTEN EN WIM DE BIE ZAGEN HET OOK, machtswellust, ijdelheid, mammon,
business death efficiency, modern times zakkelijkheid/zak~elijke overheid )
Een dag later, op Koninginnedag, bracht Beatrix een verrassingsbezoek aan Amsterdam en bezocht de vrijmarkt. Daar werd zij spontaan gekust door een Amsterdammer.[GEREGISSEERD, NIET SPONTAAN]Als nationaal geschenk kreeg Beatrix de documentaire De wording aangeboden, gemaakt door Cherry Duyns, die op 30 april 1988 voor het eerst werd uitgezonden.
Beatrix kreeg steeds meer (politieke) ruimte om haar mening te ventileren en een eigen invulling te geven aan het koningschap.[bron?] Haar kersttoespraken droegen een persoonlijke stempel.[30] Ook andere redes trokken de aandacht.
Historisch is haar kerstrede van 1988. In de troonrede van dat jaar liet premier Ruud Lubbers haar zeggen dat Nederland schoner was geworden, met name in het water en de lucht. Met Kerstmis zei zij exact het tegenovergestelde: "Onze wereld lijdt onder vervuiling en vergiftiging van lucht, bodem en water. Langzaam sterft de aarde."
Voor haar inzet voor de eenheid van Europa kreeg zij op 16 mei 1996 de prestigieuze Internationale Karelsprijs van de Duitse stad Aken.
Beatrix heeft een warme belangstelling voor kunst. Jaarlijks reikte zij de koninklijke subsidies voor jonge kunstenaars uit. In 2000 richtte Beatrix als gastconservator een tentoonstelling in van moderne Nederlandse kunstenaars in het Stedelijk Museum te Amsterdam onder de titel 'De voorstelling. Nederlandse kunst in het stedelijk paleis'. Als hobby boetseert en beeldhouwt zij.
Zij was goed op de hoogte van dossiers. Voormalig minister-president Van Agt verwoordde zijn wekelijkse officiële bezoeken aan haar ooit zo: "Je wordt overhoord, doorgemeten en uitgemeten. De koningin weet alles. Het was peentjes zweten."[31]
In 2002 was Beatrix persoonlijk actief om het leven te redden van de Nigeriaanse Amina Lawal, die tot de doodstraf veroordeeld was wegens seks voor het huwelijk, waarbij ze ook nog eens zwanger was geraakt. Beatrix nodigde David Vriesendorp, de toenmalige directeur van Amnesty International in Nederland, uit om het staatsbanket bij te wonen van de bezoekende Nigeriaanse president Olusegun Obasanjo. Zij regelde na afloop van het diner dat de twee elkaar te spreken kregen.[32] Haar actie slaagde. Het doodsvonnis werd ingetrokken.
Tot in 2010 was Beatrix betrokken bij de vorming van een nieuw kabinet. In 2010 en 2011 werd er in de Tweede Kamer gediscussieerd over de mogelijke invoering van een ceremonieel koningschap. Dergelijke voorstellen konden uiteindelijk niet op een Kamermeerderheid rekenen. In 2012 besloot de Tweede Kamer echter wel om haar eigen Reglement van Orde zodanig te wijzigen dat het staatshoofd voortaan geen rol meer speelt in het formatieproces. Overigens had de Tweede Kamer al sinds 1971 (motie-Kolfschoten) de mogelijkheid om het staatshoofd niet bij de formatie te betrekken.
Inkomen[bewerken]
Jaarlijks krijgt Beatrix een gage van de staat. Voor 2013 was dit voor de koningin vastgesteld op een bedrag van 5,23 miljoen euro, waarvan 825.000 euro het inkomensdeel was, de rest het deel voor personele en materiële uitgaven; het inkomensdeel werd na haar abdicatie 465.000 euro op jaarbasis. Sinds haar aftreden blijft zij de vrije beschikking houden over het regeringsvliegtuig.[40]
De avondkrant NRC Handelsblad publiceerde in 2010, na daarvoor een beroep te hebben gedaan op de Wet openbaarheid van bestuur, dat Beatrix een jaar eerder in de Koninklijke Stallen in Den Haag een proefopstelling had laten plaatsen van het geplande nieuwe interieur van het regeringsvliegtuig. Zij kon daarmee onder meer de hardheid van de stoelen testen. De kosten van de proefopstelling bedroegen iets meer dan 100.000 euro. De totale herinrichtingskosten bedroegen 4,3 miljoen euro, acht ton meer dan begroot. De Rijksvoorlichtingsdienst liet weten dat de herinrichting niet geschiedde op verzoek van de koningin, maar de krant ontdekte in de documenten dat wel terdege rekening gehouden was met haar wensen.[41]
Controverses[bewerken]
Lange tijd bleef de koninklijke familie schandaalvrij. Eind jaren negentig veranderde dit. De publieke opinie begon zich af en toe tegen Beatrix te keren en in populaire landelijke roddelbladen werd zij afgeschilderd als een "boze schoonmoeder" die niet zou willen dat haar zoon Willem-Alexander ging trouwen met diegene die hij wilde.
Van andere aard waren suggesties dat Beatrix haar constitutionele bevoegdheden bij diverse gelegenheden te buiten ging. Zo liet toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Hans van Mierlo in 1996 bij de opening van de Nederlandse ambassade in Amman weten dat de ambassade er was gekomen omdat Beatrix daarop had aangedrongen vanwege haar vriendschap met de toenmalige Jordaanse koning Hoessein. Een ander verhaal dat in hetzelfde jaar de ronde deed was dat Beatrix er de hand in zou hebben gehad dat de Nederlandse ambassadeur in Zuid-Afrika, jhr. mr. Eduard Röell (1937-2002), werd overgeplaatst wegens huwelijksontrouw. Van Mierlo ontkende dat stellig; de ontrouw lag inderdaad niet ten grondslag aan de overplaatsing, Beatrix' wens echter wel.[43][44][45] Ook werd gesuggereerd dat zij door betrokkenheid en kennis van staatszaken te veel invloed uitoefende, onder meer bij kabinetsformaties.[bron?]
Haar geroemde perfectionisme en inzet werden vanaf die tijd vaker opgevat als bemoeizucht en haar zakelijke aanpak als afstandelijk. In politieke kringen werd soms in negatieve zin gesproken over "beatrixisme". Ook Beatrix' eigenzinnigheid werd bekritiseerd. Haar jaarlijkse wintersportvakantie in het Oostenrijkse Lech werd in 2000 niet afgezegd, ondanks dat zeventien landen van de Europese Unie net een diplomatieke boycot tegen Oostenrijk hadden afgekondigd vanwege het aantreden in de regering van de populistische ultrarechtse partij van Jörg Haider.
In november 1999 was er kritiek toen Beatrix over de Nederlandse pers zei dat "de leugen regeert". Later bleek dat de opmerking betrekking had op één persbericht dat niet haarzelf of haar familie betrof.
Beatrix ontbrak in 2005 op de begrafenis van paus Johannes Paulus II. Volgens de Nederlandse regering was de aanwezigheid van premier Jan Peter Balkenende voldoende. Dit leidde tot enige commotie in Nederlandse rooms-katholieke kringen, die zich miskend voelden waaronder oud-premier Dries van Agt.
Mabelgate[bewerken]
De affaire Mabelgate speelde in 2003. Mabel Wisse Smit was indertijd de verloofde van Beatrix' tweede zoon Friso; er werd beweerd dat zij eind jaren tachtig een seksuele relatie had gehad met de later vermoorde drugsbaron Klaas Bruinsma. Hoewel zij ontkende, waren er veel tegengeluiden. Ook had Wisse Smit een verhouding gehad met een omstreden en getrouwde Bosnische minister van Buitenlandse Zaken, Mohammed Sacirbey. Deze zat op het moment dat Mabelgate speelde, in New York gevangen op verdenking van het misbruiken van staatsgelden voor persoonlijke doeleinden.
Zowel Friso als Mabel Wisse Smit bleken over het verleden van Mabel gelogen te hebben. Toen dit bekend werd, zagen ze ervan af om voor hun aangekondigde huwelijk toestemming te vragen aan het parlement. Ten gevolge daarvan was Friso vanaf zijn huwelijksdag geen lid meer van het Koninklijk Huis, waarmee zijn rechten op de troon vervielen. Ook verloor hij zijn titel 'Prins der Nederlanden'.
Boek Fasseur en de Greet Hofmans-affaire[bewerken]
Beatrix gaf historicus Cees Fasseur als enige inzage in het koninklijk huisarchief voor zijn boeken over Wilhelmina en Juliana. Hij kreeg daarbij ook inzage in en een tot dan geruchtmakend rapport dat een commissie onder leiding van Juliana's vertrouweling Louis Beel in de jaren vijftig had opgemaakt over de affaire rondom de gebedsgenezeres Greet Hofmans. Het resultaat van Fasseurs onderzoek naar Hofmans vond zijn neerslag in het boek Juliana & Bernhard. Het verhaal van een Huwelijk 1936-1956 dat in november 2008 uitkwam. Daarin ontkrachtte Fasseur de jarenlange geruchten dat prins Bernhard overwogen had zijn vrouw op te sluiten in een krankzinnigeninstituut als zij nog langer met de gebedsgenezeres contact was blijven houden. Hij had daarvoor geen enkel bewijs gevonden. Ook werd door de publicatie bekend dat het niet zoals altijd gedacht minister-president Willem Drees was geweest die het rapport had laten opstellen, maar Juliana en Bernhard. Het rapport werd als bijlage toegevoegd. Beatrix had het rapport niet hoeven te laten openbaren. Er rustte nog geheimhouding op. Dat door Beatrix alleen aan Fasseur inzage werd gegeven, werd niet door iedereen gewaardeerd, ook omdat daarmee het werk van Fasseur onverifieerbaar is.[48]
