En toch.....was de machine goed, de eerste die zo diep in integendeel, de dood, de maan door dringt,
en je wist het, een oneindig ijdel fascistisch verrot vals doods kreng wordt daar nerveus van en moet dr macht misbruiken zodat voor iedereen zichtbaar wordt waar de rot in de wereld vandaan komt, hieronder nauwkeurig, zorgzaam en empathisch verschreven, getelegrafeerd via bijvoorbeeld de kennis van kinderen, katten, vogels, honden en mezelf. They tell me.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Googol
Gefeliciteerd ! Vandaag heb je mazzel !
TOP
wat een nummer van neelix,
https://www.youtube.com/watch?v=P552K6hMl-w&list=RDEM8Wo1tbuEn76zYhSaVBHHlg&index=27
GOOGOL WINS GOOGOL WIS, ik dacht een oneindig aantal deeltjes, maar het gaat over het waarneembare heelal, een mens kan de gedachte niet aan dat het heelal oneindig is, zo nee, waarbinnen dijt dat heelal dan uit, achter het waarneembare liggen andere sterrenstelsels met zwarte gaten in het midden en er zijn ook universa zonder tijd of met veel meer tijd, een vertraging of een versnelling, sneller dan lichtsnelheid bijvoorbeeld of trager dan geluidsnelheid of te traag om waargenomen te worden, te klein, te groot, de dood
Googol is in de
wiskunde een aanduiding van een getal met de waarde 10
100. Dat wordt uitgeschreven als een één met honderd nullen:
10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000.
De naam is in
1920 aan dit getal gegeven door Milton Sirotta (1911-1981), het toentertijd negenjarige neefje van de
Amerikaanse wiskundige Edward Kasner. Kasner publiceerde het
concept in zijn boek
Mathematics and the imagination (Wiskunde en de verbeelding). Hij verzon het getal om het verschil te laten zien tussen een onvoorstelbaar groot getal en
oneindig, en met dat doel wordt het soms in de wiskundeles gebruikt.
De uitgesproken naam voor googol is
tien sedeciljard.
[1] De enige
priemfactoren zijn 2 en 5. Uitgeschreven in het
binaire stelsel zou het getal 333
bits in beslag nemen.
Googol is meer dan het aantal deeltjes in het
waarneembaar heelal. Dat aantal wordt geschat tussen 10
72 en 10
87.
Het dichtste bij staat de maan op 363.000 kilometer, het verste weg op 405.000 kilometer, als je het overzicht ziet, ruim 3 miljard jaar geleden op 120.000 kilometer, 2060 is er geen menselijke beschouwer van de maan meer, als we zo doorgaan.
Er gebeuren wel veel vreemde zaken, waardoor redding voor de aarde nog net mogelijk zou kunnen zijn, de eerste 30 keer wiet gebruik met een godinnen achtige maggie, barbie en aska en ze dringen wel heel diep door in het leven van een eenfoudige naiefe jongeuh.
Goh joh, jessica is knap, wat ze met haar ogen kan, spontaan, lijkt het, zie verderop....
En jessica is niet de enige, wat heb ik een schitterende vrouwen van binnen en buiten gezien en gevoeld de afgelopen 3 jaar, 34% is schitterend, 66% zijn de ouwe rechtse moralistische verzuurde verstarde dooie moordende mammon huichelbekken en kakelkippekoppe, waar ik soms, zoals vandaag, somber van word.
Die witte en zwarte sterren/oplichtende zwarte gat kruizen (kruisen ?) in haar ogen, denk nog steeds wel eens dat Jessica et is
eloquent,
the way you put it
melts
my ❤, et
now for some
euh thing euh different
Productie eenheid
Dus dit is hoe snoeien om te groeien eruit ziet.
In 2009 zorgde Geert Wilders voor panische woede omdat hij wilde berekenen hoeveel een immigrant kostte en wat hij opleverde. Waar haalde hij het gore lef vandaan! Mensen alleen beoordelen op hun economische waarde!
Inmiddels is Wilders’ redeneertrant volledig geaccepteerd regeringsbeleid. Sterker nog: het is er het fundament van. Mensen beschouwt dit kabinet (vvd en ander schorriemorrie) als productie-eenheden die zijn te verdelen in winstgevend (auto- en huizenbezitters, CEO’s, zelfmoord CFO's, onderzoekers op economisch gebied, ijdele hebzuchtige narcistische top 200 rijke krengen, winst for us, mammon pigs) versus verlieslijdend (zieken, gehandicapten, buitenlanders, kunstenaars, gekken, bejaarden, docenten, agenten, studenten, fundamenteel wetenschappelijk onderzoekers, probleemkinderen, militairen…). Nederland als bedrijf, met het kabinet alleen nog als financieel-directeur, dat een klassiek marktliberalistisch model implementeert, de verlieslijdenden snoeit, die de winstgevenden belemmeren in hun groei.
Die ingreep garandeert een scherper contrast tussen een kleinere elite – die zich de duurdere concertkaartjes, privéziekenhuizen en dure opleidingen voor hun kinderen kunnen veroorloven – versus een middelmatige rest. Onder de bevolking groeien onvermijdelijk onvrede, afgunst, haat, criminaliteit en de hoeveelheid psychische en lichamelijke ‘klachten’.
Veel kunstinstellingen en instituten voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek zijn gestaag opgebouwd, in decennia of zelfs eeuwen. Die kun je wel in één klap wegvagen, maar niet in een paar jaar weer opbouwen.
Opmerkelijk is dat de heggenschaar in handen is van de kleinst mogelijke parlementaire meerderheid, gedoogsteund door de twee meest omstreden partijen, tegen de wil van de meeste gemeentebesturen en tegen de wil van een derde van de leden van één regeringspartij. Zoiets is in de geschiedenis van ons democratisch bestuur ongekend; het is verbluffend om er getuige van te zijn.
„De staat is geen geluksmachine”, stelt oud wijf rutte. Ergo: wie niet rendeert, profiteert, is een gelukszoeker die geëlimineerd moet worden, of een rendabeler plaats in de productieketen krijgt toegewezen. Tegen zo’n mensbeeld moeten we ons, met alle kracht die in ons is, verzetten.
Het wereldbeeld van vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit eindelijk laten doordringen in die malafide liegende schijnheilige hypocriete laffe bange valse verwaande varkens- en kippekoppen.
Democratie is te vaak een farce om fascistische bange laffe mammon krengen hun rechtse praatjes te laten knorren en kakelen.
Beeld en vorm, dat is emotie. En goede beslissingen nemen we op basis van rationele overwegingen. Verkiezingsprogramma’s, plannen, cijfers, dat is waar het om gaat. Wie denkt dat het zo werkt stevent vanzelf af op nul zetels. Filosoof en hersenwetenschapper Joshua Greene kwam erachter dat iedere beslissing in essentie emotioneel is. Ook rationele argumenten worden gewogen door de emotie-centra in het brein. Zonder emotionele waarde tellen ze niet mee.
Veel zorgelijker is de achterliggende ideologie: emotie is fout, onderbuikgevoelens zijn voor de lagere diersoorten. Het is juist precies andersom: pure ratio leidt tot moreel verwerpelijk gedrag. Neuroloog Damasio keek naar patiënten bij wie de emotie-centra in het brein waren beschadigd. Zij beredeneerden alles rationeel. Het IQ leed daar niet onder, maar het dagelijks leven des te meer. Hoe nog onderscheid te maken tussen vlees of vis vanavond? Maar belangijker, hij liet zijn patiënten ook lastige morele beslissingen nemen: offer ik het leven van een onschuldige voorbijganger op om het leven van vijf mensen in een gevaarlijke situatie te redden? Voor die patiënten een simpele rekensom: één dode is minder dan vijf, dus doen. Voor ons normale – emotionele en dus morele – wezens een heel andere afweging: wat voelt goed?
De ratio is amoreel. En daarmee ongeschikt om ons gedrag te bepalen. Al te ver doorgevoerde ratio leidt tot bureaucratie, totalitaire systemen, en instituten waar menselijke waarden worden gemangeld. Als tegendeel hitler met het éénzijdige vrouwelijke gevoel, de werkelijke moord op de aarde:
het vrouwelijke gevoel (en de sterkeren en de jongeren die het moeten) doorbreken, jong van geest ?
adolf hitler: "Het volk is voor het overgrote deel zo vrouwelijk aangelegd en ingesteld, dat zijn denken en handelen veel meer wordt geleid door het gevoel dan door nuchtere overweging. Dit gevoel is niet complex, maar zeer simpel en uniform. Er zijn niet veel nuanceringen; er is alleen maar negatief of positief, liefde of haat, gelijk of ongelijk, waarheid of leugen, maar nooit voor de helft dit, voor de helft dat of gedeeltelijk enzovoort."
Hitler sprak altijd emoties aan, de instincten waarop hij bij het propageren van zijn denkbeelden kon steunen, bijvoorbeeld de angst van vrouwen, zoals nu bij het corona virus, de mens, narcistisch, ijdel, blind en doof..
De collectieve gedachten zijn de vrouwelijke, die van onbegrip en daarom collectieve angst en collectieve paniek. Bescherming ! Hulp ! Ik ben bang, laf, zwak, hulpeloos, autistisch en alleen in een mij vijandige wereld.
34% van de vrouwen en mannen, werkend bij bedrijfsleven en overheid, bij de rechterlijke, uitvoerende en wetgevende onmacht kan alleen maar leven met een fascist, ze hebben fascisme nodig omdat ze te leeg, laf en bang behoudend zijn. Niks van jezelf hebben, zielloos wetsteksten en jurisprudentie en cliché's kennen, daarvoor 8plus halen en je willoos conformeren aan een zieke hiërarchie.
Wie denken mensen wel niet dat ze zijn, anderen de maat nemen en beoordelen. Hoe vreselijk is dit alles.
We zullen wel zien, alles gebeurt maar, de 2 enige mogelijk belangrijke momenten in mijn leven zijn mijn geboorte en dood, van mijn geboorte was ik me niet bewust, van mijn dood waarschijnlijk ook niet en voor de rest rommel ik maar wat aan, volgens Remco Campert.
De reactie van mensen op onderstaande tekst zegt veel
Niet morgen, maar nu: in een eerlijke, vrije, gelijkwaardige en solidaire samenleving waar iedereen gelijkwaardig 2000 eur per maand verdient is het onderstaande mogelijk.
Of voor de ongelijkheid, basis 900 eur per maand, je kunt maximaal 2650 per maand netto verdienen, bezit wordt geleidelijk afgeschaft, heppie een tesla model X, de helft van de tijd verplicht uitlenen, ook aan die sympathieke marrokaan of antilliaan
Nu is de staat, de overheid, de ijdele hebzuchtige hierarchische bezitterige mammon ongeluksmachine van o.a. valse verrotte doodse mammon rutte, sander dekker, b. visser en grapperhaus.
De eenheidsworst van overheidskrengen van de rechterlijke, wetgevende en uitvoerende onmacht.
Hoe functioneren mensen die vrij zijn van problematisch denken en gedrag ? Psychologie kijkt vaak naar geestesziektes. In de onderstaande beschrijving wordt gekeken naar een geestelijk gezond individu.
Ze houden bijna van alles in het leven en verknoeien geen tijd met klagen of hopen dat iets anders was. Ze mopperen niet. Als het regent vinden ze het fijn. Als het heet is, accepteren ze de hitte en klagen er niet over. Ze nemen alles zoals het komt. Ze doen niet alsof en genieten van de realiteit. Vraag hen waar ze niet van houden en ze zullen het moeilijk vinden om een antwoord te verzinnen.
Hoewel plagen als ziekte, droogte, ongedierte, overstromingen en dergelijke door zulke mensen niet met gejuich worden begroet, klagen ze niet. Als er iets veranderen moet, zullen ze zich inspannen en daarvan genieten. Het zal moeilijk zijn iets te bedenken wat ze niet graag doen. Het zijn ware levensgenieters. Ze zijn vrij van schuldgevoelens en raken niet immobiel door gebeurtenissen uit het verleden. Ze kunnen toegeven dat ze fouten hebben gemaakt en proberen onproduktief gedrag in de toekomst te vermijden. Maar ze verspillen geen tijd door te wensen dat ze iets anders hadden gedaan of met van streek te zijn om iets wat ze in een eerder stadium van hun leven hebben gedaan.
Het volledig vrij zijn van schuldgevoelens is een van de kenmerken van gezonde individuen. Geen gelamenteer over het verleden en geen pogingen om anderen zich schuldig te laten voelen door het stellen van zinloze vragen als “waarom heb je het niet anders gedaan ?” “schaam je je niet ?” hitler, stalin, beatrix, rutte, trump, poetin en grapperhaus zijn schuldig aan indoctrinatie met doodslag op oorspronkelijkheid, creativiteit, spontaniteit, vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.
Ze zien in dat aan het verleden niets meer te veranderen valt. Ze zijn zelf vrij van schuldgevoelens en zullen anderen ook nooit schuldgevoelens aanpraten. Treuren over het verleden versterkt een armzalig eigenbeeld. Je zult hun nooit anderen zien manipuleren door hen erop te wijzen hoe slecht ze zijn geweest en evenmin zul je hen met deze tactiek kunnen manipuleren. Ze zullen niet kwaad op je worden maar je negeren. Ze laten zich niet van streek maken. Geestelijk gestoorde academici, juristen, bestuurskundigen, managers en ander gespuis met dat zure bekkie leven omgekeerd aan het bovenstaande en onderstaande.
Geestelijk gezonde mensen tobben nergens over. Omstandigheden die veel mensen gek maken, raken deze individuen nauwelijks. Ze maken geen plannen voor de toekomst en schuiven niets op de lange baan. Ze zijn niet noodzakelijk altijd de kalmte zelf, maar ze weigeren te tobben en te piekeren over iets dat buiten hun macht ligt. Ze zijn erg georiënteerd op het heden en het is raar en zinloos om hun actuele momenten te besteden aan gepieker en getob. Ze voelen zich niet bedreigd door het onbekende, ze zoeken juist ervaringen die nieuw en onbekend voor hun zijn. Ze houden van verrassingen. Ze weten dat het heden alles is wat ze hebben. Ze leven niet toe naar een gebeurtenis in de toekomst, maar genieten hier en nu. Het is dwaas om met genieten te wachten. Ze hebben geen last van zelfverwijt. Het is een natuurlijke manier van leven, zoals een kind of een dier. Ze hebben het druk met het benutten van actuele momenten terwijl de meeste mensen hun leven lang op geluk wachten en het nooit weten te grijpen.
Deze gezonde mensen zijn uiterst onafhankelijk. Het zijn geen “nestblijvers” en vinden dat in alle relaties onafhankelijkheid boven afhankelijkheid moet gaan. Ze koesteren geen bepaalde verwachtingen, hun relaties zijn gebaseerd op wederzijds respect van het individu zelf te mogen beslissen. Wanneer ze van iemand houden, dringen ze hun partner geen normen op. Ze zijn erg op hun privacy gesteld, wat anderen het gevoel kan geven afgewezen te worden. Ze zijn van tijd tot tijd graag alleen en zullen alles doen om hun privacy te beschermen. Je zult merken dat deze mensen geen talrijke verhoudingen hebben. Ze zijn selectief. Afhankelijke of ongezonde mensen zullen niet gauw van hun houden omdat ze zo op hun vrijheid zijn gesteld. Als iemand hen nodig heeft, verwerpen ze een dergelijke behoefte als pijnlijk voor zowel de ander als henzelf. Ze willen dat degenen van wie ze houden onafhankelijk zijn, hun eigen keuzes maken en hun eigen leven leiden. Hoewel ze van anderen genieten en graag bij hun zijn, willen ze ook dat die anderen het zonder ruggesteuntje kunnen stellen. Op het moment dat je op deze mensen gaat steunen, zul je merken dat ze zich terugtrekken, eerst emotioneel en tenslotte ook fysiek. Ze weigeren in een relatie met een volwassene afhankelijk te worden of toe te staan dat de ander afhankelijk van hen wordt. In hun relaties met kinderen zijn ze uiterst zorgzaam, maar vanaf het allereerste begin moedigen ze zelfvertrouwen aan terwijl ze iedere nieuwe stap met veel liefde begeleiden. Zoniet de doodzieke verstarde verrotte dooie vvd
Bij deze gelukkige, zichzelf verwezenlijkende mensen zal je opvallen dat ze geen waardering zoeken. Ze kunnen functioneren zonder de waardering of de bijval van anderen. Ze zijn niet gesteld op eerbetoon zoals de meeste mensen. De mening van anderen deert hen niet, het kan hen weinig schelen of iemand anders instemt met wat ze doen of zeggen. Ze proberen niet anderen te schokken, noch hun waardering te winnen. Het zijn mensen die zo vanuit zichzelf gericht zijn dat ze zich letterlijk niet bekommeren over wat anderen van hun gedrag vinden. In hun eerlijkheid kunnen ze bijna onbeleefd zijn omdat ze dat wat ze zeggen niet verpakken in zorgvuldig afgewogen zinnen bedoeld om anderen te behagen. Als je wilt weten wat ze denken, dan hoor je dat precies.
Omgekeerd, wanneer je iets ten nadele van hen zegt, zullen ze niet van streek raken. Ze hebben het niet nodig dat iedereen van hen houdt; evenmin hebben ze het onzinnige verlangen waardering te oogsten voor alles wat ze doen. Ze zullen de gegevens die jij aandraagt accepteren, ze beoordelen volgens hun eigen waardesysteem en ze gebruiken om te groeien. Ze zijn in zoverre ongewoon dat ze functioneren zoals zij -en niet anderen- dat willen.
Ze kiezen zelf, ze kunnen zinloze regels overtreden en kleine sociale verplichtingen met schouderophalen afdoen. Het zijn geen mensen van recepties en small talk. Ze zijn zichzelf en hoewel de maatschappij een belangrijk onderdeel is van hun bestaan, weigeren ze zich erdoor te laten ringeloren of er een slaaf van te worden. Ze rebelleren niet tegen regels, maar weten hoe ze op verstandige wijze de regels kunnen negeren of creatief gebruiken. Smerig stasi kreng.
Ze weten te lachen en anderen te laten lachen. Geen enkele humor, akelig verachtelijk leedvermaak met dat huichelbekkie. Het zijn geen serieuze zwaarwichtige mensen die zich somber en grimmig door het leven worstelen, ze worden vaak verweten op de verkeerde momenten luchthartig te zijn, ken ik je wel fertelle.
Ze houden van humor en toch heeft hun humor nooit iets vijandigs; nooit zullen ze lachen ten koste van een ander. Ze lachen mensen niet uit, maar lachen met hen. Ze lachen om het leven en zien het als een grote g(r)ap. Wanneer ze een stapje achteruit doen en naar het leven kijken weten ze dat ze niet naar een bepaalde plaats in het bijzonder gaan. Af en toe staan ze er bij stil dat de dood de eindbestemming is, dat is de natuur.
Het zijn mensen die zichzelf zonder klagen accepteren: kaal, dik, lang, klein, krullend haar, het zijn allemaal net mensen. Ze accepteren de wereld en zichzelf zoals die is. Boos of verdrietig zijn ze niet heel vaak, omdat woede en verdriet erop gebaseerd zijn dat andere mensen zich niet gedragen zoals zij dat gewenst/verwacht hadden.
Ze houden van de natuur en zwerven er graag rond. Ze voelen zich daar thuis. Ze hebben inzicht in het gedrag van anderen en wat complex lijkt en voor anderen onontwarbaar, is voor hen duidelijk en begrijpelijk. De problemen die zovelen verlammen, worden door deze mensen als kleine moeilijkheden gezien. Ze hebben ook inzicht in zichzelf en zien direct wat anderen hen proberen aan te doen. Hun emotionele wereld draait niet om problemen. Ze hebben een sterk innerlijk gevoel van eigenwaarde en daardoor kunnen alle externe problemen objectief worden bekeken zodat ze niet als een bedreiging van hun waarde worden gezien. Gezonde, onafhankelijke mensen weten niet hoe ze bedeigd kunnen worden en juist dit kenmerk kan hen voor anderen bedreigend maken. Het zijn frontsoldaten in de strijd voor maatschappelijke veranderingen, maar toch nemen ze niet elke avond hun strijd mee naar bed als een kweekplaats voor hartafwijkingen, maagzweren en andere lichamelijke kwalen (helaas lijd ik door inzicht hoe de verrotte valse doden in dienst van mammon holland zijn en denken).
Ze zien liegen als een verstoring van hun eigen realiteit en daarom zijn het eerlijke mensen. Ze hebben geen zin zichzelf of anderen te misleiden. Ze schuiven de schuld niet op anderen. Ze zijn intern gericht en weigeren de verantwoordelijkheid voor wat ze zijn op anderen te schuiven. Ze praten niet over mensen, ze praten met mensen. Mensen van de daad doen. Critici klagen en bekritiseren andere mensen.
In het leven van deze mensen is weinig plaats voor orde, organisatie of systemen. Ze bezitten zelfdiscipline, maar zaken en mensen hoeven niet te voldoen aan hun eigen opvattingen. Ze dringen anderen geen regels op. Ze bekommeren zich niet om netheid en ordelijkheid. Als iets niet loopt zoals ze graag zouden willen, dan is dat ook goed. Organisatie is een nuttig middel, maar geen doel op zich. Ze pakken alles op hun eigen unieke manier aan, of het nu een rapport schrijven, soep maken of het gras maaien is. Ze schakelen bij alles hun verbeeldingskracht in en het gevolg is een creatieve benadering. Ze raadplegen geen handboeken of experts; ze pakken eenvoudigweg het probleem aan zoals zij denken dat het moet. Dat is creativiteit en dat hebben ze allemaal.
Ze hebben een onuitputtelijke energie en willen helemaal opgaan in hun activiteiten of werk. Ze weten niet wat verveling is, daarvoor houden ze teveel van het leven. Ze zijn buitengewoon nieuwsgierig, nooit weten ze genoeg. Ze bekommeren zich er niet om of ze het goed of verkeerd doen. Bij de kapper willen ze alles over zijn vak weten; ze voelen zich nooit hoger en beter dan anderen en lopen nooit met hun verdiensten te koop in de hoop bewonderd te worden. Ze leren van kinderen, effectenhandelaren en dieren. Ze willen weten wat het betekent lasser, kok, wielrenner, directrice of voetballer te zijn. Ze weten nooit genoeg en ze weten niet hoe ze zich snobistisch of superieur moeten gedragen, omdat ze zich dat nooit voelen. Elke persoon, elke gebeurtenis is een gelegenheid om meer te weten te komen. En in hun interesses zijn ze agressief, ze wachten niet op informatie, ze gaan erachter aan.
Ze zijn niet bang om te falen. Ze zijn er vaak blij mee. Ze stellen slagen in een onderneming niet gelijk met geslaagd zijn als mens. Hun eigenwaarde komt van binnenuit. Falen, of hoe een ander dat ziet, kan de eigenwaarde niet aantasten. Andere mensen behoorden zich niet anders te gedragen en gebeurtenissen hoefden niet anders te verlopen. Ze accepteren anderen zoals ze zijn en proberen situaties te veranderen die hun niet aanstaan. Ze hebben geen behoefte om zich te laten gelden en spelen geen spelletjes om indruk te maken op anderen. Ze zoeken geen waardering van anderen bijvoorbeeld door hun kleding. Ze hebben iets eenvoudigs, iets natuurlijks. Ze zetten hun standpunt uiteen, luisteren naar anderen en zien in dat het dwaas is proberen iemand anders te overtuigen. Hun waarden zijn niet lokaal, ze identificeren zich niet met familie, buurt, gemeenschap, stad, provincie of land. Het zijn geen chauvinisten, ze zien zichzelf als deel van de mensheid. Ze overschrijden traditionele grenzen, waardoor anderen hen soms rebellen of verraders noemen.
Ze hebben geen helden of idolen. Alle mensen zijn menselijk en stellen in belangrijkheid niemand boven zichzelf. Wanneer iemand anders meer privileges heeft, zien ze dat als een voordeel voor die persoon en niet als een reden om zelf ongelukkig te zijn.
Deze individuen houden van zichzelf, ze behandelen zichzelf goed, eten goed en doen aan sport. Geen plaats voor zelfmedelijden, zelfverwerping of zelfhaat. Als je hun vraagt "hou je van jezelf ?" krijg je het antwoord "Natuurlijk!". Qua jaloezie hebben ze hun eigen innerlijke geluk en het is ongunstig om je geluk af te laten hangen van een ander. Het zijn zeldzame vogels. Elke dag is een verrukking, alle actuele momenten beleven ze intens. Mensen die geen probleemgebieden hebben, jagen het geluk niet na: ze leven en geluk is hun beloning.
